Roman yazarı Robert Stone, “Hikâye anlatmak bir lüks değil, ekmek kadar zaruri neredeyse. O olmadan kendimizi hayal edemeyiz, çünkü benlik bir hikayedir” demiş.
Hikâye Anlatıcısının Sırrı kitabında okumuştum bunu. Kitabın yazarı şöyle devam ediyor. “Eğer benlik bir hikayeyse, hepimiz hikâye anlatıcısıyız.”
Hepimiz hikâye anlatıcısıyız. Ne de doğru bir söz.
Hikayeleştirme eğitimlerinde en sevdiğim oturumlar katılımcıların hikayelerini paylaştığı kısımlar. Enteresandır ki hikâye anlatma seansının başında benim anlatacak hiç hikayem yok deyip de gerçekten hiç hikayesi olmayan görmedim. Biraz cesaret, teşvik ve arkasından harika hayat hikayeleri.
Gerçekten de herkesin ama herkesin anlatacak harika hikayeleri var.
Bizleri kendi hikayemizi paylaşmaktan alıkoyan şey hikayemizin olmaması değil, onları anlatabilme cesaretimizin kırılmış olması ya da hiç denememiş olmamız.
Bu gönderide size cesaret vereceğine inandığım birkaç öneri paylaştım.
Faydalı olacağına inanıyorum.
Unutmadan!
Hayatım roman olur mu sorusunun cevabı konusunda emin değilim ama sizde harika hikayeler gizli buna eminim.
Biraz kendinize dönün lütfen. Ne harika hikayeleriniz var değil mi? Onları bu sayfada vereceğim önerilerle daha keyifli hale getirebiliriz.
Hikayelerinizi paylaşmanın önündeki engeller neler? Peki benim önerilerim dışında neler ekleyebiliriz? Lütfen yorumlarda buluşalım. Önerilerinizi heyecanla bekliyorum.